Het is tegenwoordig droevig gesteld met het onderwijs in Nederland. De rekentoets is afgeschaft en er gaan geruchten dat de studie Nederlands op universiteiten gaat verdwijnen. Dat dit alles zijn weerslag heeft op de maatschappij is onlangs al gebleken. Dat er leerkrachten voor de klas staan die zelf niet meer zo goed kunnen rekenen is natuurlijk al erg, maar als de overheid en haar ondersteunende instellingen al niet meer goed kunnen rekenen dan wordt het toch langzaam een nationale ramp.

Ik ga echt niet zeggen dat vroeger alles beter was en dat het er instampen van tafels en andere rekenkundige systemen nu het systeem was. Maar men leerde hoofdrekenen en men raakte bekend met getallen en hoe men deze bij elkaar moest optellen, aftrekken, vermenigvuldigen of delen. Totdat je tot een eindresultaat kwam dat, als je de berekening goed had gemaakt, ook klopte. Maar volgens onze overheid is dat alles niet meer zo belangrijk als je maar tot een oplossing komt wat ongeveer in de buurt komt.

Onbe(nullen) dus!

Als nu dadelijk ook nog op een fatsoenlijk niveau de Nederlandse taal het onderspit gaat delven, kan de overheid straks niet alleen meer goed rekenen, maar kan zij het straks ook niet meer goed onder woorden brengen. Dus reken er maar vast op dat straks een goed verstaander veel meer nodig heeft dan een half woord. Niet dat iemand als (k)Wiebes daar nu echt van wakker ligt, want de burger krijgt uiteindelijk toch de rekening gepresenteerd.

‘De beste wijze om iets te leren is er les in te geven’