‘Ik ben niet langer de spin in het web, dat ga ik missen’

STOKKUM/’s-HEERENBERG – Na zestien jaar wethouderschap in zowel de voormalige gemeente Bergh als in de gemeente Montferland nam Frank Wissink vrijdag officieel afscheid. Dat deed hij op de plek die hem veel hoofdbrekens bezorgde, maar die uiteindelijk ook onderdeel uitmaakte van één van zijn grootste successen: het Masterplan ’s-Heerenberg. In Gouden Handen zei Wissink de politiek definitief vaarwel.

Frank Wissink met op de achtergrond de gerestaureerde tuin van Gouden Handen. Eén van de projecten waar hij het meest trots op is.
Frank Wissink met op de achtergrond de gerestaureerde tuin van Gouden Handen. Eén van de projecten waar hij het meest trots op is.

“Ik ben nu 54 en hoop nog tien jaar wat anders te kunnen doen”, zegt de Stokkummer. “Al weet ik nog niet wat. Het liefst keer ik terug naar het bedrijfsleven en daar lopen ook al wat gesprekken. Maar volgend jaar zijn er ook waterschaps- en provinciale verkiezingen. Misschien is dat wel iets voor mij.”

In 1990 stapte Wissink in het bestuur van het CDA in Bergh. Drie jaar later werd hij gevraagd om de nummer één of twee op de lijst te worden en ging hij achter lijsttrekker Hans Stein de verkiezingen in. Van 1994 tot 1998 zat Wissink voor het CDA in de gemeenteraad. Daarna volgde hij diezelfde Hans Stein op als wethouder. Dat bleef hij dus tot donderdag 10 april 2014, toen Walter Gerritsen zijn plek in het college overnam.

Was je voorbestemd voor de politiek?
“Nee, het kwam toevallig op mijn pad. Ik was een fanatiek voetballer, maar een zware knieblessure zat een verdere ‘carrière’ in de weg. Ik ben veertien keer geopereerd aan beide meniscussen en de kruisband en moest noodgedwongen stoppen. Verschrikkelijk vond ik dat. Toen had ik ineens veel tijd over. In verband met een gronduitwisseling kwam ik in die tijd in contact met CDA-wethouder Alex Gerritsen. We raakten in gesprek over zijn werk en diezelfde avond nog belde de secretaris of ik lid wilde worden van de partij. Een week later vroeg de voorzitter of ik in het bestuur wilde en zo is het begonnen.”

Je was liefst zestien jaar wethouder. Waar ben je het meest trots op?
“Op de realisatie van het Masterplan ’s-Heerenberg. Daar ben ik tien jaar mee bezig geweest en daar plukken we nu de vruchten van. Vooral de renovatie van Gouden Handen en de tuin, de Klinkerstraat en het Stadsplein waren megaprojecten, die heel belangrijk waren voor de stad ’s-Heerenberg.”

“Maar ik kijk ook met een goed gevoel terug op de herindeling. Met Ted Kok heb ik in 2004 goed kunnen samenwerken. Hans Stein en Lo Zandbergen speelden echter ook een hele belangrijke rol. Samen hebben we ervoor gezorgd dat de club bij elkaar bleef, dat we goede partners kregen, waar we nu nog mee samenwerken, en dat we daarmee als nieuwe gemeente verder kwamen. Dat is redelijk gelukt. Oud-burgemeester Paul Peters heeft in die eerste periode een wij-gevoel gecreëerd, dat niet meer is weggegaan.”

Wat ga je het meest missen?
“Het personeel, waar ik donderdag afscheid van heb genomen. Maar ik denk dat ik het ook ga missen dat ik niet langer de spin in het web ben. Ik stond midden in de samenleving en wist wat er speelde. Straks mailt, belt en sms’t er niemand meer… Toch sta ik volledig achter mijn afscheid. Het wethouderschap is niet voor de eeuwigheid. Het afbreukrisico is groot, één op de drie wethouders haalt de eindstreep niet. Dat ik alles goed achter kan laten met een voor Stokkum prima nieuw raadslid (Bart Teunissen), maakt het een stuk eenvoudiger.”