TAMBACH-DIETHARZ – De renners van Bergh in het Zadel hebben op dinsdag 28 mei een loodzware dag achter de rug. Op de vraag aan Theo Dijkman, één van de routemensen, of dit dan de Koninginnerit was, antwoordde de Gendringenaar simpelweg: “Nee, die komt nog!”

Door Sjaak Reumer

De renners van de ’s-Heerenbergse stichting, die geld inzamelen voor kankeronderzoek, hebben er dan vier dagen opzitten en die zijn niet in de koude kleren gaan zitten. Het begon de avond ervoor al op de camping in Kletzschau, ooit de beste jeugdherberg van de DDR, tenminste volgens een heel oude oorkonde aan de muur. Echt super de luxe was de jeugdherberg niet, maar in ieder geval heel gezellig tijdens een barbecue bij het kampvuur.

Bij het vertrek de andere dag (gistermorgen, red) was eerst Stef Jansen actief als muziekleraar, toen hij de jeugd op de camping leerde om luchtgitaar te spelen. Hartmut Krimmer, verslaggever en fotograaf van de Mitteldeutsche Zeitung, was aanwezig om een en ander te weten te komen over Bergh in het Zadel en net als zoveel Duitsers was ook hij onder de indruk. Verrassend was ook de aanwezigheid van Dinie van Middelkoop, de weduwe van de vorige week overleden Hans van Middelkoop, die meerdere keren zelf ook meefietste. Dinie zou meefietsen, maar moest zich helaas afmelden. Vanmorgen stapte ze alsnog op de fiets om de rest van de week mee te fietsen.

Toen iedereen zijn vuile was had ingeleverd, kon eindelijk het startsignaal gegeven worden en kreeg het peloton al snel een paar lastige klimmetjes voor de kiezen. Opvallend is de onderlinge behulpzaamheid binnen de groep. Telkens als weer een lastige bult opdoemt en renners op achterstand geraken, is er steeds een groep mensen die zich af laat zakken om de achterblijvers op te halen. Zo nodig worden de mindere klimmers omhoog geduwd, desnoods met een paar man.

Na een passage van een enorm veld met hopplanten kreeg het peloton op weg naar de eerste stop een zeer zwaar stuk voor de kiezen. Na een loodzware klim van acht kilometer met een stijgingspercentage van 15 procent (foto) was plotseling door een Baustelle de weg versperd en moest iedereen dezelfde weg terug en dat betekende zestien extra kilometers, die ook nog eens in de stromende regen afgelegd moesten worden.

Tweemaal kreeg de groep assistentie van de Duitse politie bij de passage van een wat grotere stad. Onderweg was niet alleen het publiek stomverbaasd over zo’n grote groep wielrenners, maar ook de schapen (foto) in de wei keken blij verrast.