DIDAM – Zeven jaar geleden spraken we elkaar ook. Destijds vierde de tafeltennisvereniging haar 50-jarig jubileum. Nu is Martin Sluiter zelf vijftig jaar lid van DSV Relax. “Maar ik tafeltennis al vanaf 1960. Volgende maand speel ik zestig jaar competitie.”

Toch lijkt de tijd maar weinig vat te hebben gekregen op de inmiddels 77-jarige Didammer. Sluiter speelt nog altijd in het eerste team, dat sinds het 50-jarig bestaan van de vereniging in de eerste klasse uitkomt. “Dat is misschien een verdienste van mij, maar ook een gemis voor de club”, vindt Sluiter. “Ik was liever door jongere talenten uit het eerste team gespeeld. Helaas hebben we die nu minder.”

Gouden jaren
Dat was in de jaren zeventig en tachtig wel anders in, zoals Sluiter het zelf noemt, de ‘Gouden Eeuw’ van Relax. Toen spelers als Danny Heister, Luciën Leusink, Petra Buitelaar en Robert Polman de Didamse tafeltennisvereniging naar grote hoogte stuwden. Sluiter was in die tijd ook penningmeester van de club, een functie die hij achttien jaar vervulde.

“Harrie Heister was voorzitter en Gerard Beelen secretaris”, weet Sluiter nog. “Relax was toen op heer top. Met negentig senioren en zestig junioren waren we één van de grootste verenigingen van Nederland. We hadden alleen gediplomeerde trainers en kwamen elk toernooi met zakken vol prijzen terug in Didam.”

Trainer
Sluiter trainde en coachte in die jaren zelf ook. Samen met Wil Lamers had hij onder andere het team van de toen nog jeugdige Danny Heister onder zijn hoede. Het was begin jaren tachtig en de junioren speelden in de eredivisie, het hoogste niveau van Nederland. “We werden bijna kampioen, maar kwamen net een set tekort. Eén van onze spelers, Remi Beelen, werd destijds wel Nederlands kampioen bij de junioren.” Danny Heister behaalde later nog grote successen in de tafeltennissport. Zo was hij diverse keren Nederlands beste.

Sluiter begon op zijn zestiende met tafeltennissen. De eerste tien jaar speelde hij in Zevenaar. Tot hij met Ans trouwde en in Didam ging wonen. “Ik was nog geen veertien dagen getrouwd of Relax stond al op de stoep. Nu kon ik ook mooi lid worden van hun tafeltennisvereniging worden. Begin jaren zestig, toen ik net was geslaagd voor het trainerschap, had ik al eens hun jeugd getraind. Bij ‘Toon Pap’ in de zaal”, herinnert Sluiter zich nog.

Als spelend lid kwam hij direct in het eerste team. Daarmee reisde hij het hele land door. “We speelden toen in de overgangsklasse, tegenwoordig de eerste klasse. Ans heeft me vooral in die jaren veel moeten missen”, lacht Sluiter. “Maar ook nu komt ze niet aan mijn tafeltennisavonden. In al die jaren heeft ze daardoor zeker vierduizend avonden alleen gezeten. Al komt de koningin, ik ga tafeltennissen.” En dat hoopt Sluiter nog lang te kunnen doen. “Totdat ik zelf de bal niet meer kan oprapen. Dan moeten ze me wegsturen.”