Terwijl ik de titel opschrijf van deze column, bedenk ik dat ik mij weer op glad ijs begeef. Maar gelet op het feit dat het deze week in de media weer veel aandacht kreeg, kan ik er niet omheen om hier ook enige aandacht aan te schenken.

Alom geklaag deze week van geëmancipeerde vrouwen, die verbeten vechten voor een betere positie van de vrouw. Persoonlijk vind ik dat zij daar alle recht en reden toe hebben, maar op de één of andere manier wil het maar niet lukken. Worden de vrouwen stiekem toch klein gehouden door machtswellustige blanke mannen. Zoals dat werd geuit door Elizabeth Warren, die daardoor haar politieke ambities liet varen. Komt het omdat het slechts een kleine groep standvastige vrouwen is die het mannenbolwerk wil slechten, terwijl het grootste deel van de vrouwen het zo wel best vindt.

Is het een imagoprobleem van de vrouwen, waar veel mannen zich maar al te graag achter verschuilen. Mierenneuken over ieder detail, of het hoge huishoudbeursgehalte bij damespraatgroepen wat toch wel weer deels bevestigd wordt door bijvoorbeeld het televisieprogramma ‘Lady’s Night’, waar gezellig wordt gekeuveld en een ongenuanceerde aanval wordt gedaan op een typisch mannenprogramma zoals Veronica Inside.

Men kan er lang of kort over discussiëren, maar er is nu eenmaal een verschil in denken en doen tussen man en vrouw en dat kan men maar beter accepteren. Waarbij ik geen oordeel geef over wie en wat beter is. De vrouwen die op de barricades staan, wil ik wel meegeven, stop met het steken van energie om de mannen te bevechten, maar focus op de inhoud want daar kan men volgens mij de slag winnen.

‘De strijd om de vraag of de man of de vrouw waardevoller is, is even nutteloos als de discussie over de vraag wat zwaarder is, een kilo ijzer of een kilo veren’