De rust is wedergekeerd. Niet alleen in ons huis, maar ook in onze gemeente. De verkiezingsuitslag is bekend en wat blijkt, de Montferlandse kiezer is trouw. Hondstrouw zou mijn vader zeggen.

In tegenstelling tot het overgrote deel van Nederland, hebben de traditionele partijen in de gemeente Montferland hun zetels nagenoeg weten te behouden en hebben de kiezers deze partijen niet afgerekend op het landelijk beleid van hun partij. De lokale partijen en ook D66 hebben niet kunnen profiteren van het succes van hun collega’s in de rest van het land.

D66 is gelijk gebleven, BurgerBelangen heeft één zetel verloren en de hoge verwachtingen van Lokaal Belang zijn, ondanks de enorme inspanningen tijdens de campagne, niet beloond. Zij hebben één zetel moeten afstaan aan de partij van Groote, die nu in de raad kan gaan pleiten voor bewakingscamera’s en burgerwachten. Misschien is het inzetten van honden ook geen slecht idee. Krijg ik wellicht ook nog een baantje.

De vier lokale partijen in Montferland doen er goed aan om eens stevig in de spiegel te kijken. Partijleiders zouden over hun schaduw moeten stappen en met elkaar de samenwerking zoeken, zodat zij over vier jaar als één sterke lokale partij de gevestigde orde het hoofd kunnen bieden. De zittende coalitie in Montferland bewijst al jaren dat zij sterk lokaal georiënteerd is en niet onderdoet voor de lokale partijen. Zij laten zien dat ze, ondanks de landelijke tegenstellingen, goed kunnen samenwerken. Montferland en haar bewoners profiteren hiervan.

De kiezers hebben dit vooruitstrevende beleid dan ook beloond. Mijn neef uit Engeland zou hebben gezegd: ‘Never change a winning team!’