Falen, oftewel tekortschieten, fouten maken, het doel niet bereiken. Zo zijn er nog wel enkele synoniemen te bedenken voor het mislukken van plannen en doelstellingen. Zolang het falen slechts consequenties heeft voor de persoon die daaraan schuldig is, is er nog niets aan de hand. Echter wanneer dit door mensen of instellingen gebeurt, waardoor anderen de consequenties moeten dragen, dan is dat een zeer kwalijke zaak. De Nederlandse overheid en haar politieke partijen falen voortdurend en het is de burger die daarvoor moet boeten.

Het is al langer bekend dat de strijd met de drugscriminelen verloren is. De overheid en de politieke partijen kunnen, ondanks al het geld dat er wordt ingepompt, geen middel vinden om deze strijd te winnen. Er is één simpele oplossing die er voor kan zorgen dat er geen drugscriminelen meer zijn en dat de overheid en de maatschappij miljarden kan besparen, zelfs geld kan opleveren en dat is simpelweg  alle drugs vrijgeven.

Politieke partijen laten weten dat de zorgkosten straks niet meer te betalen zijn. Ook hier ligt er een oplossing voor de hand. De wet zo aanpassen dat mensen die willen sterven ook kunnen sterven, in plaats van zorginstellingen vol te proppen met mensen die niet in een bepaalde situatie willen leven. Door de halsstarrige opstelling van voornamelijk christelijke partijen wordt dit tegengehouden en dat terwijl er in de bijbel staat dat de mens niet onnodig moet lijden.

De politiek laat een parlementair onderzoek uitvoeren naar falende overheidsdiensten, maar het is juist de politiek die er voor zorgt dat deze diensten falen. Vriendjespolitiek, nauwelijks toezicht en geen maatregelen tegen falende managers. Het blijven dus etterende zweren. Onkunde, onverschilligheid en vooral een slappe mentaliteit zijn hier debet aan. Ook hier ligt  een oplossing voor de hand. Stop met het politieke gekonkel en halfslachtige compromissen. Handhaaf en treedt op zoals men het in het bedrijfsleven zou doen.

‘Men schiet tekort omdat men of naast het doel mikt of geen doel heeft’