Ik weet dat de Achterhoek bestuurlijk, etnisch en geografisch geen officieel gebied is, maar het is inmiddels wel een regio met een klinkende naam. De nuchtere, hardwerkende en gastvrije Achterhoeker identificeert zich graag met deze naam. Ik weet ook dat er in het Montferlandse bij enkele mensen een discussie bestaat of men nu wel of niet tot de Achterhoek behoort. Persoonlijk heb ik daar geen emotie over. Behalve als buitenstaanders deze regio in een negatief daglicht zetten.

Deze week had omroep Max in het programma ‘Tijd voor Max’ een zekere Justine Marcella aan tafel zitten. Blijkbaar had zij enige kennis van het koninklijke huis, dus mocht zij daar iets over zeggen. Zij vertelde dat koning Willem-Alexander en Máxima een rondreis hadden gemaakt in India, waarbij zij ook de moeite hadden genomen om een negorij in het zuiden te bezoeken. Zij vond dat moedig en maakte het vergelijk dat men zich moest voorstellen dat koningin Elizabeth van Engeland naar Nederland zou komen en daarbij de Achterhoek en Drenthe zou bezoeken. De twee presentatoren en de rest van de gasten moesten hier hartelijk om lachen.

Hieruit blijkt wel hoe men in het westen over deze regio denkt. Zij weten blijkbaar niet dat de Achterhoek een van de mooiste regio’s van Nederland is. Zij staan er niet bij stil dat de Achterhoekse mentaliteit een behoorlijk economisch steentje bijdraagt. Zij vergeten al helemaal dat in de laatste jaren van de Tweede Wereldoorlog veel mensen uit het westen een veilig en gastvrij onderkomen van de Achterhoekers hebben gekregen.

Dat zo’n onwetend huppeltrutje deze opmerking maakt, kan ik nog enigszins begrijpen. Dat de rest van de aanwezigen om een dergelijke belediging hartelijk moest lachen, moet ik misschien maar af doen met de woorden ‘Heer vergeef het hun, zij weten niet beter’.

‘Mensen die in een kleine kring leven zijn wellicht vriendelijk, maar hebben zelden een goed oordeel’