’s-HEERENBERG – Poëzie heeft de reputatie ‘moeilijk’ te zijn. Het is echter ook een kunstvorm die zelfs jongeren enorm kan raken. Zeker als het thema de dood is. Dat bleek woensdagmiddag wel in Theater Barghse Huus tijdens een interactieve lezing met Arie Boomsma en leerlingen uit 5 vwo van het Almende College uit Silvolde.

De gedichten maakten af en toe zelfs zoveel los dat sommige leerlingen hun emoties niet meer de baas konden. Maar er werd vooral ook heel veel gelachen. Boomsma slaagde er namelijk in om de jongeren bijna twee uur lang te boeien met een onderwerp dat doorgaans ver van hun eigen interessewereld afstaat.

Op zijn eerste vraag: ‘moesten jullie hierheen?’ klonk dan ook een volmondig ‘ja’. Net als op de tweede vraag: ‘wie dacht dat poëzie echt iets van een andere tijd was?’. Aan het einde van de middag had echter niemand spijt van zijn komst naar het ’s-Heerenbergse theater. “Het doel is om leerlingen niet alleen over taal te laten nadenken, maar ook over de dood”, zegt Boomsma. “Je ziet dat dit tot verrassende creaties kan leiden.”

Bloemlezing
Boomsma bracht onlangs zijn derde bloemlezing uit met gedichten uit de Nederlandse poëzie. In de eerste stonden zijn persoonlijke favorieten, de tweede ging over de liefde en de nieuwste heeft dus de dood als thema. “Er zijn namelijk maar twee echt grote onderwerpen in de kunsten, de liefde en de dood”, vindt hij. Aan de boeken koppelt hij ook telkens een scholentour. Zijn derde begon woensdag in ’s-Heerenberg.

Tijdens de gastlessen draagt hij niet alleen zelf gedichten voor, maar laat hij de leerlingen ook hun eigen gedichten voorlezen, die ze op school hebben geschreven. “Wie wil er beginnen”, roept hij. Weifelend gaan er een paar handen omhoog. “Een adem, een zucht. Nu kom je nooit meer terug”, draagt één van de leerlingen voor. “Ik heb het bewust heel kort gehouden”, zegt ze. “Dat maakt het simpel en krachtig. Dat is de dood ook.”

Voordracht
Als er één gedicht is voorgelezen, schromen de anderen ook niet meer om het hunne voor te dragen. Zo heeft een meisje een gedicht geschreven over haar opa, die vier jaar geleden euthanasie, maar er zijn ook leerlingen die het wat verder van huis zochten. Zoals het afsluitende gedicht over de aanslagen in Parijs. Sommigen hebben er zelfs een liedje van gemaakt. “Ik weet niet of het echt een gedicht is”, zegt Nienke. “Maar het rijmt wel.” Ze zingt het samen met een vriendin terwijl ze zichzelf op gitaar begeleidt.

Elke voordracht wordt beloond met een applaus van de leerlingen en een boek van Boomsma. Na afloop krijgt iedereen een bloemlezing van de samensteller. “Het was een mooie middag”, vindt ook Esther Ruesen, als coördinator van het theater verantwoordelijk voor de komst van Boomsma. “Ik wilde hem eigenlijk voor het theatercafé hebben, maar hij deed dit jaar verder niks in het theater. Alleen dus deze bloemlezingen. De school uit Silvolde kende ik nog van een voorstelling van vorig jaar. Daarmee was de link snel gelegd.”