Joep’s beslommeringen: Eenzaam

Met enige regelmaat ben ik alleen thuis. Niet dat ik mij eenzaam voel. Sterker nog, ik vind het vaak geweldig om alleen thuis te zijn. Eventjes het baasje niet hoeven te plezieren. Lekker ongegeneerd languit op de bank liggen, wat ik normaal niet mag of gewoon liggen luieren in mijn mand. Eenzaam, neen.

In de mensenwereld zijn mensen schijnbaar ook vaak alleen. Vooral oude mensen die niet meer zo mobiel zijn en slecht van huis kunnen, zitten vaak eenzaam te wezen. Hun kinderen komen nog slechts sporadisch op bezoek. Vrienden hebben zij steeds minder, omdat zij in een leeftijdscategorie zitten waar er langzaam steeds meer vrienden wegvallen. De oude buurtjes zien zij ook al niet meer en van de familie hebben zij al jaren niets meer gehoord. Nu de zorg het ook nog af laat weten, zijn die bezoekmomentjes ook minder geworden en als deze al komen, is er nauwelijks nog tijd voor een fatsoenlijk gesprek.

Maar, geen nood, want er is een oplossing. Voor slechts het luttele bedrag van vijf en zestig euro per maand kun je bij Kruiswerk Achterhoek een gesprekspartner kopen, die deze eenzaamheid opheft en iedere dag per telefoon een gesprek aangaat met deze door de steeds egoïstischer wordende maatschappij in de steek gelaten ouderen.

Daar zit je dan in jouw bejaardenhuisje, wachtend tot de telefoon gaat en een voor jouw volstrekt vreemde stem met jou de dag door wil nemen. Iemand die geen enkele band met jou heeft en als surrogaat moet gaan dienen voor al die mensen die te beroerd zijn om even aandacht te geven aan mensen die een groot gedeelte van hun leven voor jou hebben gezorgd.

‘Het hele ongeluk komt voort uit het feit dat de mens niet alleen kan zijn’.