DIDAM – Ze is naar eigen zeggen helemaal geen poppenmens, maar als Trees Waalderbos tegenwoordig op pad gaat, neemt ze haar beer steevast mee. Sinds de tweede lockdown staat Beer centraal in haar gedichtjes, die ze schrijft over dingen die haar bezighouden en die ze onderweg tegenkomt.

“Ik begon al tijdens de eerste lockdown te schrijven”, vertelt Waalderbos (72). “Mijn kinderen en kleinkinderen wonen in Utrecht en de contacten werden door de corona veel minder. Omdat ik niet naar ze toe kon, ben ik op zolder foto’s van vroeger gaan zoeken. Aan de hand daarvan schreef ik dagelijks een kort verhaaltje over de familie, school en dansles, over de tijd dat wij en de kinderen en kleinkinderen opgroeiden. Deze verhaaltjes stuurde ik hen dagelijks per mail. Op aanraden van mijn schoonzoon heb ik de verhalen en foto’s uiteindelijk gebundeld in een boek.”

Berenjacht
Beer deed toen nog amper mee. Die kwam in beeld tijdens de berenactie in maart, waarbij duizenden Nederlanders een beer voor het raam zetten. Kinderen konden zo op ‘berenjacht’ tijdens hun wandeling. “Ook wij hebben toen een beer in een schommelstoeltje voor het raam gezet”, zegt Waalderbos. “Ik schreef in die maanden ook wel wat gedichtjes, waarin Beer centraal stond. Maar pas vanaf oktober neem ik hem overal mee naartoe.”

Naar de tandarts, de bakker en de kapper, bij het halen van de griepspuit en vaccinatie, tijdens haar wandelingen over de Nevelhorst, Beer gaat steevast mee. De Didamse laat zich voor haar versjes inspireren door de omgeving en het nieuws van de dag. “De gedichtjes hebben altijd een leuke kwinkslag en gaan over de tweede lockdown, het sluiten van de scholen, het niet doorgaan van de Diemse kermis en de wintertijd. Maar ik schrijf ook over actuele dingen in het dorp, zoals de sluiting van zwembad de Hoevert en het Centrumplan.”

Foto’s
Veel lol beleeft Waalderbos daarbij aan het maken van de foto’s. Zo zat Beer al eens in de tandartsstoel, onder de kap bij de kapper, in een winkelwagentje en kreeg hij zelfs een griepspuit. “In het begin schreef ik vijf keer in de week een gedicht. Nu schrijf ik wanneer ik zin heb, soms drie op en dag, dan weer dagen niet. Onlangs is er in onze straat een baby geboren en stond er een grote beschuit met muisjes in de tuin. Als ik dat zie, denk ik: ‘daar moet ik een versje over schrijven’.”

Inmiddels zijn dat er al honderd over ‘Beer in lockdown’. Veel van die versjes plaatst ze op Facebook en Instagram. Ze stuurt ze naar familie, vrienden en kennissen. En nu is er een boek, waarin zo’n tachtig gedichtjes zijn verzameld. “Ik deel de gedichtjes, omdat ik daarmee een positieve draai wil geven aan de coronatijd”, zegt Waalderbos. “In eerste instantie waren ze bedoeld voor kinderen, maar ik krijg vooral van de ouderen heel veel reacties. Zij lezen ze voor als ze moeten oppassen.”

Boek
Het boek kost 25,95 euro. Ze geeft het in eigen beheer uit en hoeft er zelf niets aan te verdienen, dus gaat er van ieder verkocht boek minimaal 2 euro naar de stichting Make-A-Wish. Deze stichting laat de allerliefste wens van ernstig zieke kinderen tussen de 3 en 18 jaar uitkomen. “Ik heb er al zestig verkocht.” Wie ook interesse heeft kan voor informatie en bestellingen mailen naar treeswaalderbos@gmail.com.