DIDAM/GROESSEN – Zijn hond Red was twee jaar geleden de grote inspiratiebron voor de start van een eigen zwerfhondenschool. Michel Berendsen adopteerde Red vanuit Roemenië toen hij vijf maanden oud was. In een zoektocht naar een geschikte hondenschool voor zijn adoptiehond liep hij echter vast.
“Red had in zijn eerste maanden bijvoorbeeld niet geleerd om aan de lijn te lopen en in huis te leven”, vertelt Michel. “Maar een hondenschool om hem die dingen op die leeftijd bij te brengen, zonder in een puppyklas te belanden, kon ik niet vinden. Ik ontdekte dat er meer mensen met een adoptiehond waren, die daar tegen aanliepen.” Dus besloot hij zelf een zwerfhondenschool op te zetten. “Als zich eenmaal een zaadje in mijn hoofd heeft geplant, dan ga ik er vol voor.”
Aan de Baarleweg in Didam vond Michel al snel een locatie voor zijn hondenschool. Hij werkte zijn ideeën verder uit en nog geen half jaar later was Zwerfhondenschool Didam een feit. “Op vrijdagavond en zaterdagochtend geef ik trainingen op het terrein”, zegt hij. “Verder train ik met de honden en hun eigenaren op locatie. Als het weer kan, start ik weer met trainingsweekenden. Maar ik heb ook digitale trajecten ontwikkeld.”
Digitale trajecten
Zo geeft hij webinars en biedt hij twee online cursussen aan. “Daarmee bereik ik een hele grote doelgroep en heb ik cursisten uit heel Nederland en zelfs uit België. De webinars gaan bijvoorbeeld over lichaamstaal en stress. Mensen leren hierdoor hun hond beter te begrijpen. Als hij onderweg gaat zitten, kan dat met stress te maken hebben, de angst waar hij naartoe gaat.”
Volgens Michel zijn adoptiehonden heel gevoelig voor stress. Die is doorgegeven door de moeder in de laatste drie weken van de zwangerschap, maar ontstaat ook door het leven op straat, in een asiel en tijdens de roerige reis naar Nederland. “Daarbij mis je bij deze honden de belangrijke eerste en tweede socialisatiefase. Vaak hebben ze in de eerste fase van hun leven bovendien een traumatische ervaring opgedaan.”
Stress
Toch doet een hond uit het buitenland het in het begin vaak heel goed bij zijn nieuwe baasje, weet Michel. “Uit lijfsbehoud, een innerlijke vorm van overleven. Als je gaat lopen, ben jij vaak de enige betrouwbare persoon voor de hond. Daarbij herken je de stresssignalen nog niet. Ik help mensen die te leren herkennen en er aan te werken.”
Dat doet Michel vanuit een welzijnsgerichte aanpak, zonder te straffen. “Dat werkt juist tegenstrijdig. Zeker bij adoptiehonden, omdat je de achtergrond niet kent. Toen ik voor het eerst op een verheffende toon ‘nee’ zei tegen Red, dook hij helemaal in elkaar. Honden hebben ook emoties. Bij adoptiehonden kunnen die heel heftig zijn. We beginnen daarom vanuit het plezier tussen baas en hond, waarbij vertrouwen en belonen een belangrijke rol spelen.”
Op dit moment ontwikkelt Michel ook een serie van vijf podcasts over het hele traject van de adoptiehond. Daarin gaat het onder andere over de voorbereidingen. “Waar vind ik een betrouwbare stichting om een adoptiehond aan te schaffen? En hoe bereid ik me voor op zijn komst? Een goede start is namelijk heel belangrijk.”
Maartje Scheerder en Bas Heijneman met zwerfhond Nova
Zwerfhond Nova uit Roemenië vond begin mei vorig jaar haar nieuwe baasjes in Didam. Maartje Scheerder en Bas Heijneman zochten een leuk hondje en kwamen toevallig terecht op de website van een stichting voor adoptiehonden. “We gingen eigenlijk voor een andere hond, maar die was net verkocht”, zegt Maartje. “Toen kwam de stichting met Nova en waren we op slag verliefd.” Nova werd gevonden in een weiland in Roemenië met twee zusjes. “In het begin gromde ze wel naar vreemde mensen, maar nu is ze echt een tophond, zo lief. Buiten voelt ze zich heel prettig. Binnen is enger. De bench is echter wel een veilige plek voor haar. Van Michel hebben we geleerd hoe we haar moeten benaderen. Niet teveel forceren en op haar eigen tempo laten wennen.”
Marcel Oosterloo met Kyra en Anita Vermeulen met Timo
September vorig jaar verhuisden ‘tienermoeder’ Kyra (2) en zoon Timo (1) vanuit Bulgarije naar Nederland. Ze verbleven twee weken in de opvang en vonden daarna onderdak bij Marcel Oosterloo en Anita Vermeulen uit Loenen bij Apeldoorn. “We wilden graag twee honden, maar geen puppies van een fokker”, vertelt Antia. “Toevallig komen deze uit Bulgarije. We hebben wel heel bewust de afweging gemaakt of we dit wel willen en kunnen. Het zijn toch honden met een rugzakje.” De trainingen van Zwerfhondenschool Didam vinden ze daarbij heel belangrijk. “We denken dat moeder een tijdje aan de ketting heeft gelegen. De pup vonden ze hangend aan een touw in de boom. Michel herkent hun reacties en leert ons daarmee om te gaan. Die bijzondere aandacht is heel fijn.”
