Randfiguren zijn mensen die niet deelnemen aan het normale leven, ook wel buitenstaanders genoemd. Niet te verwarren met randdebielen, alhoewel het lijkt dat de laatste tijd weinig onderscheid meer zit tussen deze groepen van mensen.

Of het nu gaat om het klimaat, om het coronavirus, om politieke keuzes of persoonlijke vrijheden, er zijn altijd wel mensen die denken dat ze het beter weten. Menen dat regels niet op hun van toepassing zijn of zich niets door anderen laten opleggen. Niet dat dit in Nederland niet zou mogen, want de Nederlander is nu eenmaal vrijdenkend, maar er zijn natuurlijk wel grenzen.

Inmiddels worden deze grenzen ver overschreden door wereldvreemde complotdenkers, aangejaagd door paranoïde einzelgängers en populistische politici, al dan niet onder invloed van een geestbeperkend middel. De agressie neemt toe middels fanatieke protesten waarbij politici, hulpverleners en journalisten allerlei verwensingen naar het hoofd geslingerd krijgen en waarbij het opsteken van de middelvinger nog een van de zwakste acties is. Radicalisering ligt op de loer waarbij het niet ondenkbaar is dat geweld wordt aangewend.

Kijkend naar de beelden op televisie, moet ik toegeven dat de mensen die daar staan gelukkig niet de doorsnee vormen van de gemiddelde Nederlander en dat het hier gaat om een kleine groep randfiguren, die de weg al een tijdje kwijt is. Wel, het zou het goed zijn dat de overheid deze zogenaamde buitenstaanders een tijdje binnen laat zitten.

‘Wie bekrompen is van visie kan niet ruim zijn van hart’