‘Meedoen is belangrijker dan winnen’, ooit het motto van de Olympische Spelen en volgens mij nog steeds een belangrijk gebeuren. Want als je niet meedoet, dan sta je aan de kant. Hoe lullig is het niet dat als er op school teams moeten worden gevormd en jij wordt als laatste gekozen. Hoe vervelend is het niet als er belangrijke beslissingen moeten worden genomen en jij mag niet meepraten. Hoe frustrerend is het als je alleen maar af en toe aan de zijkant kunt roepen dat je er niet mee eens bent, maar door de gevestigde orde niet wordt gehoord.

Het overkomt velen, zoals ook nu Forum voor Democratie. Tijdens de laatste verkiezingen de absolute winnaar, maar de partij speelt nagenoeg in geen enkele provincie een rol van betekenis. Wel gewonnen, maar niet mee mogen doen. Dit omdat de ervaren en zittende partijen weinig vertrouwen hebben in de politieke capaciteiten van deze nieuwkomers en omdat de standpunten te ver uiteen liggen.

Daar zit je dan met je juist gewonnen gouden medaille als beste jongentje van de klas. Dan kun je wel in al je arrogantie de victorie kraaien en mag je trots zijn op deze uitzonderlijke prestatie, maar als je dan alsnog aan de zijlijn komt te staan, is het vooralsnog voor niets geweest. Als je dan niet uitkijkt, loop je het risico dat het deze partij dan net zo gaat als onze grote roerganger Geert Wilders, die enkele jaren de zoete smaak van de overwinning heeft mogen proeven, maar zelden mee heeft mogen doen en nu langzaam gaat afglijden naar de kelder van de politiek.

‘Men loopt kans te verliezen als men te veel wil winnen’