Deze week stond er een, door een Turkse journaliste geschreven, artikel in de krant over de  populisten in de wereld. Hierin werd ook Thierry Baudet genoemd. In dat artikel legt zij de vinger exact op de zere plek. Deels door ontevredenheid en deels door geklungel van de zittende regering, krijgen populisten de kans om uit te groeien tot wat later een etterende zweer blijkt te zijn.

Ik kan best begrijpen dat emotionele stemmers een tegenstem geven tegen een in hun ogen falend kabinet. Wat ik niet kan begrijpen, is dat deze stemmers op een populistisch persoon stemmen, die nauwelijks een partij achter zich heeft staan en alleen maar loopt te roepen dat het anders moet. Baudet heeft geweldig gescoord met het thema klimaat, waarin vooral de nadruk werd gelegd dat de rekening niet bij de burger moet worden gelegd, wetende dat als het over geld gaat, dit bij de burger erg gevoelig ligt. Maar hoe het klimaat wel beheersbaar moet worden en wie de rekening moet gaan betalen, dat weet hij niet. Als hij dan straks in de regering komt en de rekening wordt toch deels bij de burger neergelegd, kan hij altijd nog zeggen ‘wij zijn een land van compromissen’.

Inmiddels zijn er voorbeelden genoeg van populisten die hopeloos falen. Kijk bijvoorbeeld maar naar landen als Hongarije en Polen, waar onkundige populisten aan de macht zijn gekomen en deze macht alleen maar kunnen houden door dictatoriaal gedrag. Zie wat er in Italië gebeurd, waar een populist de bevolking veel geld heeft beloofd en om dit te kunnen realiseren het halve land aan China verkwanseld. Om maar te zwijgen over populisten zoals Farage en Boris Johnson, die samen het Engelse volk hebben voorgelogen en hun land in een diepe crisis hebben gestort.

Als straks Baudet aan de macht komt, gaat hier precies hetzelfde gebeuren. Zijn partij heeft onvoldoende kundige politici in huis om serieus te kunnen regeren. Hitsige meelopers staan dadelijk te dringen om een plaatsje op het pluche te krijgen, zonder dat zij enige politieke ervaring hebben. En Baudet, hij regeert als een vorst over zijn onderdanen, zoals Dzjengis Khan in zijn beste dagen.

‘Populisten zijn mensen die beloven een brug te bouwen als er zelfs geen rivier is’