’s-HEERENBERG – Waar het Fluisterwoud vorig jaar helemaal verregende, smolten de sneeuwkristallen van de ijskoningin zaterdag bijna weg onder de zomerzon. “Ik kom uit het uiterste puntje van de zuidelijke wereld, waar het alleen maar vriest en sneeuwt. Deze warmte ben ik helemaal niet gewend.”
Voor de andere bewoners en bezoekers van het Fluisterwoud was het mooie weer echter een zege. De bekertjes toverdrank, geproduceerd in het limonadelab, vonden dan ook gretig aftrek. De kinderen stonden er voor in de rij. Net als voor de verschillende schminkkraampjes, waar ze zich tot ijskoningin, spin of heks lieten omtoveren.
Het gepimpte Fluisterwoud trok zaterdag weer veel bezoekers. Kinderen met ouders, opa’s en oma’s werden verwonderd en verbaasd op de Betoverende Bosweg, in de Fluisterlaan en langs het Trollenpad. Bij het drukke dwergenvolkje hielpen ze de bewoners met wassen en drogen, mochten ze spijker slaan en boomstam zagen. De ‘kasteelbewoners’ van het St. Antoniusgilde leerden ze vendelen, zwaardvechten en boogschieten. Er was zelfs een togglebaan, waar ze hun moed konden tonen.
Op een aantal plekken in het bos lieten de kinderen zich meeslepen in de sprookjes, die er ten tonele werden gebracht. Zoals bij het ‘snoephuisje’ van de heks uit Hans en Grietje. ‘Ssst, jullie maken de heks wakker’, maande Grietje de kinderen, die stiekem het snoep van het huisje haalden. Te laat. ‘Knibbel, knabbel knuisje, wie knabbelt er aan mijn huisje?’. De heks gooide met een ferme zwaai de deur open en richtte zich tot de kinderen. ‘Schrok je? Ja, dat heb je als je steelt.’
‘Ik heb al dagen niks gegeten en nu halen jullie het snoep van mijn huisje. Ik zou jullie wel willen opeten’, dreigde de heks. ‘Maar gelukkig heb ik Hans al. Steek je vinger eens door de tralies Hans, dan kan ik voelen of je al dik genoeg bent.’ Als in het sprookje stak Hans een stokje door de tralies. ‘Wat ben jij nog mager’, riep de heks. ‘Daar kan ik nog geen frikandel van baken.’
Verderop in het bos ging het er rustiger aan toe. Er werd geschilderd met het vogelvrouwtje, gekleid en geknutseld. Aan de Elfenlaan schommelde een kind op de klanken van een harpiste en langs het Trollenpad werd fluistermemory met houtblokjes gespeeld. Tussen de bomen was een groot spinnenweb gespannen, waar de kinderen onderdoor konden kruipen om de spin een handje te geven.
Rond vier uur ging het Fluisterwoud weer voor een jaar op slot. Onder begeleiding van de trommelaars en vendeliers van het St. Antoniusgilde werden de koning en ijskoningin met hun hofhouding en de kinderen het woud uitgeleid en teruggebracht naar de ‘andere wereld’. Met een vendelhulde op de voorburcht en het Stadsplein kregen de kinderactiviteiten in het sprookjesbos dan ook een passend einde.
