‘Wij zitten allemaal in hetzelfde schuitje’, ‘Wij zullen samen deze vreselijke ziekte moeten aanpakken’, ‘Samen zullen wij hier uitkomen’. Goed bedoelde woorden van onze politieke leiders. Hiermee wordt gezegd dat wij er niet alleen voorstaan, en bedoeld eenieder een hart onder de riem te steken.

Dat iedereen op de een of andere manier getroffen is door het coronavirus, dat is inmiddels wel duidelijk. En hoe langer de maatregelen om deze ziekte te bestrijden gaan duren, des te groter worden de problemen voor iedereen. Gelukkig heeft de regering maatregelen genomen die in ieder geval het financiële leed voorlopig verzachten.

Helaas blijkt’ hierbij inmiddels wel dat ‘samen niet echt samen is, want er worden toch wel uitzonderingen gemaakt. Neem bijvoorbeeld de ambtenaren van de provincie Gelderland. Die krijgen allemaal duizend euro om hun werksituatie thuis te verbeteren. Allereerst klinkt mij, gelet op de vele mopjes over dit thema, de combinatie werk en ambtenaar al vreemd. En op de tweede plaats, hoe zit het dan met al die andere mensen die verplicht thuis moeten werken? Of hebben die al een uitstekende werkplek thuis?

Het begrip ‘samen’ is bij diverse gemeentelijke instanties nog niet helemaal gevallen. Bij de ene gemeente moeten ondernemers en zzp’ers allerlei formulieren invullen en bescheiden aanleveren en bij de andere gemeente volstaat één A4’tje met summiere informatie. Hierbij krijgt de ene ondernemer wel een vergoeding en de ander niet en dat terwijl wij, volgens de regering, toch echt allemaal in hetzelfde schuitje zitten.

‘Uitzonderingen bevestigen niet altijd de oude regel. Ze kunnen ook voorbode van een nieuwe regel zijn’