In het oosten van ons land ligt een klein onoverwinnelijk dorpje, Stokkum genaamd. Dit mooie dorpje aan de rand van de Montferlandse bossen dreigt te verdwijnen omdat er enkele mensen zijn die vinden dat de basisschool in Stokkum geen bestaansrecht meer heeft. Misschien hebben deze mensen op basis van kille cijfers wel gelijk, maar hebben deze mensen weleens gedacht aan de consequenties op de langere termijn.
Geen basisschool, geen jonge mensen meer die in Stokkum willen wonen, dus ook geen jonge kinderen meer. Geen jonge kinderen meer, geen toekomst voor verenigingen. Het dorp vergrijst, oudere mensen raken straks hun woning niet meer kwijt met als gevolg leegstand, verval en verpaupering. Eindresultaat zal zijn dat over een kleine dertig jaar van dat prachtige dorp weinig meer overblijft. Maar de mensen in Stokkum zijn strijdbaar en zijn bereid te vechten voor hun bestaan.
‘Moppie, snap jij de lui uit Stokkum nog. Die mensen daar zullen toch ook wel begrijpen dat een school met zo weinig kinderen niet levensvatbaar is’, zegt de directrice van Stichting Katholiek Onderwijs Bergh tegen manlief, die directeur is van Primair Onderwijs Achterhoek, een instelling waar het SKOB onlangs mee is samengegaan. ‘Nou snoes, je hebt de beste bedoelingen, maar ergens hebben zij wel een punt, want met het verdwijnen van de school, komt de leefbaarheid wel in gevaar’, laat moppie weten.
‘Ja, dat zal wel, maar om daar nu zo’n ophef over te maken’, zegt Snoes en vleit zich nog even tegen manlief aan. ‘Heb je alles wel goed doorgesproken met deze mensen’, vraagt Moppie. ‘Ik heb overleg gehad met de voorzitter van de medezeggenschapsraad en die vond het een prima idee’, kirt Snoes. ‘Misschien moeten wij hem toch maar even vragen hoe het precies is gegaan’, oppert Moppie voorzichtig.
De voorzitter van de MR voegt zich bij het tweetal en samen vormen zij een ‘Menage A Trois’. Persoonlijk heb ik nooit iets met triootjes gehad, maar schijnbaar wordt dit in de mensenwereld wel eens prettig gevonden.
‘Zeg kerel, jij hebt toch wel goed overleg gehad met de ouders’, vraagt Snoes. ‘Nou overleg, overleg, ik heb met enkele ouders gesproken en die vonden het wel een goed idee. Ik begrijp al die commotie in Stokkum ook niet. Jij hebt toch een goed onderzoek laten uitvoeren’, zegt hij. ‘Nou onderzoek, onderzoek, het was geen echt onderzoek. Ik ben meer uitgegaan van de landelijke cijfers en daarop hebben wij samen de beslissing genomen en daar sta ik nog steeds achter’, zegt Snoes, die blij is dat zij niet in Stokkum woont.
In mijn wereld wordt ook wel eens een verkeerde beslissing genomen, maar wij komen er altijd wel uit. Ik kan de mensen in Stokkum alleen maar adviseren om te gaan vechten als een terriër en blijven vasthouden als een pitbull. Blijf in de tussentijd wel zo opgewekt en speels als een boxer.
