Ik weet dat ik er al vaker over heb geschreven, maar ik blijf mij toch iedere keer weer verbazen over het geklungel, gekonkel, achterkamergefoezel en achterbaks gedrag. Politici zouden volksvertegenwoordigers moeten zijn, die het algemeen belang van de maatschappij voor ogen hebben. Die uit pure vaderlandsliefde en ideologie hun energie en tijd, zonder enige vorm van zelfzucht en eigen belang, aan het volk geven. Helaas, niets is minder waar.

Als er nog mensen waren die in sprookjes geloofden, zullen deze zich nu wel bedrogen voelen. Eindelijk is er dan eens een echte politicus, Pieter Omtzigt genaamd, die precies past in het profiel zoals een politicus zou moeten zijn. Meer dan drie jaar lang heeft hij al zijn tijd en energie erin gestoken om politieke misstanden aan de kaak te stellen. Zwemmend tegen de stroom in heeft hij veel gezinnen weer een stukje toekomst gegeven. Zijn eigen positie en carrière volkomen ondergeschikt gemaakt. Nu blijkt dat zijn acties in Den Haag absoluut niet op prijs worden gesteld.

Eerst werd hij genaaid door de CDA-top toen de lijsttrekker gekozen moest worden. Nu wordt zijn positie ter discussie gesteld en is de vraag bij enkele lijsttrekkers en verkenners van het nog te vormen kabinet naar voren gekomen wat zij toch met deze, in hun ogen, lastige man moeten doen en hoe zij hem een positie kunnen bieden waardoor de politiek van deze volstrekt eerlijke man af is. Als je dan ook nog bedenkt dat Pieter, door zijn enorme inspanningen, nu oververmoeid thuis zit, kunnen wij er nu wel vanuit gaan dat hier een geweldige broedermoord wordt gepleegd.

‘Drijfveren van politici zijn ijdelheid, eerzucht en machtswellust, zelden het onbaatzuchtige verlangen een idee of een groep mensen te dienen’