Als het land aan de rand van de afgrond staat en de mensheid reddeloos verloren lijkt te zijn. Als de toekomst uitzichtloos is en de ondergang nabij, dan is er altijd nog Louis. De redder van onze natie. Superman, Batman, Ironman en captain America kunnen samen niet in zijn schaduw staan. Als er iemand is die de wereld kan redden, dan is het onze Louis. Althans volgens zijn eigen zeggen.

Vriend en vijand zijn het erover eens, er is maar één man die het Nederlandse elftal uit het slob kan halen. Er is maar één man die deze verwende supersterren weer met beide voeten op de grond kan krijgen. En er is maar één man die het komende wereldkampioenschap glans kan geven en dat is onze Louis. Althans volgens zijn eigen denken.

Hebben onze jongens slecht gespeeld en de halve natie een depressie bezorgd? Nou nee, niet echt. Waren ze super, dat nu ook weer niet. Alhoewel zij zelf dachten van wel. Na drie gewonnen wedstrijden tegen voornamelijk B- en C-landen waanden zij zichzelf al in de halve finale.

Tsjechië, een hobbeltje; Denemarken, niet meer dan een heuveltje. Helaas dacht Tsjechië er anders over en liet geen spaan heel van de zogenaamde sterren, die met een volstrekt verkeerde instelling het veld op kwamen. Maar geen nood het tij zal keren, want wij hebben Louis.

Ik weet niet of de truc met Louis nog een keer gaat werken. Louis heeft niet veel met gearriveerde mannen. Louis heeft meer met jonge jongens. Dat laatste moet niet verkeerd worden opgevat, we hebben het hier wel over voetbal. We kunnen van alles van Louis vinden, zowel succes als falen kleeft aan hem, maar blijkbaar is er niemand anders die een supermanpak in de kast heeft hangen.

‘Op anderen wacht ik…. Groter, sterker, triomfantelijker, recht van lichaam en ziel: lachende leeuwen moeten er komen’