Dat is het imago wat kleeft aan Pownews. Dat brutale imago, dat zij ook graag wilden uitstralen, werd keer op keer bevestigd door Rutger Castricum wanneer hij weer eens zijn spraakmakende en soms ook zwijgende interviews afnam bij de een of andere politicus.

In Den Haag werd hij gevreesd, maar na enige tijd ook al niet meer zo serieus genomen.
Mevrouw Vogelaar kan er over meepraten, of liever gezegd zwijgen.

Verfrissend, spraakmakend, brutaal en humoristisch dat waren de woorden van Dominique Weesie toen Pownews zijn eerste uitzending op televisie begon.
Verfrissend?! Nou ja laten wij het ‘anders’ noemen.
Spraakmakend?! Mmmmmm. Ja, toch wel een beetje.
Brutaal?! Zeker.
Humoristisch?! Zelden.

Deze week deed Pownews de aankondiging dat zij van de dagelijkse beeldbuis verdwijnen en slechts nog maar eens per week hun gezicht op de televisie laten zien. Ik denk niet dat de mensheid daar erg om zal treuren. Er zullen niet zoveel mensen zijn die het droge, monotone en vaak saaie verslag van Dominique en het hondsbrutale en vaak onbeschofte gedrag van Rutger en zijn collega’s missen, zeker niet in Den Haag.

Waarom mensen dergelijk gedrag associëren met honden begrijp ik niet goed, want wij zijn zelden brutaal, hooguit overdreven nieuwsgierig. Oké, ik geef toe onder ons zit er ook wel eens een Rutger Casticum, maar die heten dan Jack Russel.