In de Griekse mythologie was Europa een Fenicische prinses. De oppergod Zeus had een oogje op haar laten vallen en ontvoerde haar om gemeenschap met haar te kunnen hebben. Na deze wellustige daad keerde hij weer terug naar Olympus. Europa trouwde met Asterion, de koning van Kreta. Saillant detail, Kreta is het grootste eiland van Griekenland en deze voormalige koningin van dit eiland is de naamgeefster van het huidige Europa.

Al door de eeuwen heen hebben krijgslustige mannen geprobeerd om, meestal middels geweld, van Europa een eenheid te maken. De Romeinen hebben een poging gewaagd, Karel de Grote, Napoleon en Adolf hebben er moeite voor gedaan, maar zijn er geen van allen in geslaagd. Na de tweede wereldoorlog vond een gedeelte van Europa dat het anders moest en werden er allerlei allianties gevormd, waarbij vrede en het economisch belang de belangrijkste drijfveren waren.

Nu, anno 2015, spreekt de Europese Unie over een verenigd Europa, maar dit blijft alleen bij praten, want in niets is Europa verenigd. Net zoals de door het westen zo verfoeide stammencultuur in Afrika, is Europa verdeeld, misschien wel verdeelder dan ooit. De meeste landen denken aan zichzelf en zijn niet of nauwelijks bereid om water bij de wijn te doen. Door deze verdeeldheid is Europa niet in staat om een vuist te maken naar sterke landen zoals Amerika, China en Rusland. Uit cijfers blijkt dat Europa in 2007 nog 31 procent van de wereldeconomie had. In 2015 is dit nog slechts 22 procent.

Europa gaat ten onder aan bureaucratie en verspilling. Het geld dat door veel mensen met hard werken wordt verdiend, wordt door Brussel en Straatsburg (om de Fransen niet te vergeten), met bakken vol uit het raam gekiept. Te vaak wordt er geld verspild aan inefficiënte projecten gebaseerd op onrealistische verwachtingen of waaraan geen werkelijke behoefte of noodzaak is. In 2012 werd 4,8 procent, zijnde 7,4 miljard euro van het totale Europese budget, gespendeerd aan projecten die op grond van het bovenstaande, nooit enige euro hadden mogen ontvangen. Het is niet alleen de verdeeldheid en verspilling die Europa zwak maakt. Ook de slappe houding van haar leiders en de te ver doorgeslagen democratie, zorgen er voor dat Europa haar positie in de wereld gaat verliezen.

Het getouwtrek rondom Griekenland en de zwaar op de maag liggende kwestie van het vluchtelingenprobleem laat overduidelijk zien dat de huidige Europese leiders niet in staat zijn om daadkrachtig op te treden en dat Europa verworden is tot een slap aftreksel van een ooit zo’n glorieus Spartaans leger. Onze Fenicische prinses, zou zich in haar graf omdraaien als zij zou weten dat het continent waar zij haar naam aan verbonden heeft, haar erfgoed zo verkwanseld.