Europa schijnt vernoemd te zijn naar een Fenicische prinses uit de Griekse mythologie. Een meer waarschijnlijker verklaring is dat de naam is afgeleid van het Assyrische woord ‘Ereb’, dat zonsondergang of westen betekent. Tegenwoordig duidt de naam op het continent Europa, dat naar men zegt tot de westerse beschaving behoort.

Nou ja, beschaving. Misschien moeten de Europese leiders het ‘beschaafde’ voorlopig maar even weglaten. In Engeland vechten ze elkaar de tent uit. De regering in Oostenrijk ligt op z’n gat. Extreem rechts is al aan de macht in delen van Oost-Europa en in Nederland komt een narcist op stoom die de normen en waarden van begin 1900 omarmt. Daarbij schuwt hij niet om tegenstanders te verwijten dat zij ‘es nicht gewüsst haben’ of deze in het Latijn allerlei ziektes toe te wensen.

Is het dan de schuld van al die machtswellustige populisten? Neen, het is voornamelijk de schuld van de huidige Europese leiders. Besluiteloos, onzichtbaar, eigenbelang, teveel bezig met prietpraat en gefixeerd op pietluttige regelgeving met nauwelijks oog voor de burger. Om nog maar te zwijgen over het over de balk gooien van belastinggeld. Al meer dan tien jaar roepen deze leiders dat zij de problemen kennen en dat, als Europa wil slagen in haar eenwording, het anders moet. Helaas is in al die tien jaar niets veranderd, behalve dan de torenhoge onkostenvergoeding voor Europese politici.

Is dit alles dan een reden om maar te stoppen met de Europese Unie? Neen, zeker niet, want alle aangesloten landen hebben er voordeel bij en nog belangrijker, dat Europa een sterke eenheid wordt dat tegenwicht kan bieden aan machtswellustige leiders in China, Rusland en Amerika. Laten de nieuwgekozen politici de komende jaren maar eens laten zien dat zij die paar gekregen stemmen waard zijn en dat zij vol inzetten op de zo broodnodige verandering. Misschien komt dan het vertrouwen van de kiezer weer terug.

‘Men brengt geen eenheid tot stand wanneer men elkaar voortdurend op de tenen staat’