Ik ben weer terug van even weggeweest, lekker er tussenuit, ver weg op een eiland, verstoken van schokkend wereldnieuws, falend Europees beleid en gesteggel rondom de ramp met MH17. Ver weg van criticasters die er moeite mee hebben als de vinger op de voor hun zo zere plek wordt gelegd en ver weg van de economische malaise die aandeelhouders in het laatste kwartaal tot wanhoop heeft gedreven. Even gewoon lekker helemaal niets.

Als je dan na enkele weken weer terugkomt, is er niets veranderd. De wereld staat nog steeds in brand, Zwarte Piet dreigt nu toch echt de langste tijd te hebben gehad en de verdeeldheid in Europa is door het vluchtelingenprobleem alleen maar groter geworden.
Dit laatste kan nog wel eens het failliet van Europa gaan betekenen, want door het zwakke zwabberende en op emotie gestoelde beleid van de Europese leiders, drijft het de zogenaamde Emo-stemmers rechtstreeks in de handen van extreemrechtse partijen zoals de PVV. Geert staat erbij en kijkt lachend toe hoe zijn partij straks de grootste van Nederland gaat worden.

Is er dan nergens een lichtpuntje te ontwaren die de mensheid hoop geeft voor de toekomst. Jawel, varkens worden straks weer vetgemest in hun natuurlijke habitat. Doetinchem stelt zich verkiesbaar als hoofdstad van de Achterhoek. De criminelen van de Fifa en Uefa worden eindelijk aangepakt. De voetballers van Oranje krijgen hun welverdiende rust en Tom Dumoulin gaat de tour winnen.