Misschien kent u ze wel, mannen in dure pakken en snelle auto’s met imponerende visitekaartjes, waarop staat vermeld dat zij adviseur en/of specialist zijn op een of ander gebied. De doorsnee burger zal deze mannen niet zo snel tegenkomen, maar bij de overheid zijn zij kind aan huis. Behalve dat het daar veelal ontbreekt aan de nodige kennis, willen zij vooral een vorm van belangenverstrengeling vermijden, iets wat in de praktijk nog weleens lastig blijkt te zijn.

De gemeente Montferland maakt ook met enige regelmaat gebruikt van deze jongens. Zo ook voor een onderzoek naar een locatie van de toekomstige brede school in ’s-Heerenberg. Een adviesbureau wilde dit klusje voor de gemeente voor zo’n slordige vijftigduizend euro wel klaren. De jongens in die wereld zijn niet goedkoop, want het Armani-pak en een Audi in de hogere klasse, zullen toch betaald moeten worden. Voor pakweg 150 euro per uur, willen zij het bed wel uitkomen. Als ik even snel reken, kom ik voor dit bedrag toch snel uit op ongeveer driehonderd en dertig werkbare uren. Voor de minder snelle rekenaars onder ons, dit zijn iets meer dan acht volle werkweken. In dit bedrag zullen ongetwijfeld enkele uren zijn opgenomen van iemand die het adviesrapport moet verwerken en daarbij ook nog enkele uren waar andere hand- en spandiensten door haar zijn verleend.

Hoe moeilijk moet het zijn en hoeveel tijd heb je werkelijk nodig om een onderzoek te doen in een relatief kleine gemeenschap, waarbij er slechts een paar opties zijn. Als je dan achteraf ook nog ziet dat binnen het gegeven advies geen verkeerscirculatieplan is meegenomen, mag men zich afvragen of de gemeente Montferland het gemeenschapsgeld niet al te gemakkelijk heeft uitgegeven. Hebben zij hun oren te snel laten hangen naar de vlotte babbel van deze veel te dure jongens. Ongetwijfeld zal het excuus worden aangevoerd dat in die wereld dergelijke bedragen normaal zijn, maar het getuigt niet van goed koopmanschap.

‘Waar het aas is, verzamelen zich de gieren’