De stenen verdwijnen, maar de herinneringen blijven…

LOIL – Eindelijk ging afgelopen maandag de sloophamer in partycentrum Lara. De zaal en het café middenin Loil brandde in oktober vorig jaar af. Ruim negen maanden keken de buren en andere Loilenaren tegen de puinhopen van de voormalige horecagelegenheid aan. Fijn voor hen en voor de eigenaren dat die nu worden opgeruimd.

Door Natasja Scheerder

Maar toch… Toen ik vanmiddag even stond te kijken hoe de slopers van Bergevoet uit Doetinchem de restanten van het partycentrum zorgvuldig beetje bij beetje afbraken, gaf dat toch een wat dubbel gevoel. We hebben hier heel wat feestjes gevierd en tot in de late uurtjes aan de bar gezeten. Bijna dertig jaar lang bij de familie Hendriks, de laatste jaren bij Murat en Murat.

De brand vorig jaar oktober hakte er daarom al behoorlijk in. Maar de sloop van het pand doet me toch ook wel wat. Er liggen hier zoveel mooie herinneringen. Aan de voetbalfeestjes na een overwinning van het Nederlands elftal, de vele sfeermarkten, carnavalsavonden, maar ook aan de sterke verhalen van de stamgasten op zaterdagavond of zondagmiddag. Aan de bruiloften, verjaardagen en koffietafels. Aan de veel te vroeg overleden Jan Hendriks, die nog steeds met een foto aan de muur hing. En aan Toon Steenbreker, van wie lange tijd een schilderij in het café prijkte, zittend aan de bar met een borreltje voor zich.

Daar gaat de entree aan de Wehlseweg.

Waar ik de stenen en de laatste resten van de zaal vanmiddag langzaam in de grijper van de kraan zag verdwijnen, blijven de herinneringen. Hopelijk krijgen ze straks voor de voormalige stamgasten, Loilenaren en voor ons een vervolg in ‘t Hart van Loil, bij de Papegaai of misschien wel in een nieuw te bouwen Hendriks of Lara, als Murat en Murat toch besluiten om de boel weer op te bouwen. Wie weet wat de toekomst nog brengt.