Ik begrijp de mensen niet meer. Het lijkt wel of iedereen bij de minste tegenslag, of als zij het ergens niet mee eens zijn, de handdoek in de ring gooien. Ik ben het ook niet altijd met mijn baasje eens en soms heb ik zelfs wel eens zin om hem stevig in de kuiten te bijten, maar ik doe dat toch maar niet. Enkele vrienden van mij hebben zelfs al een gedeeld baasjes-schap, waarbij zij de ene week bij het vrouwtje en de andere week bij het baasje zijn. Het uit elkaar gaan komt niet alleen bij de baasjes en vrouwtjes voor, maar je ziet het ook steeds vaker in de politiek.

Binnenkort zijn er nieuwe gemeenteraadsverkiezingen. Dan mogen de mensen gaan stemmen wie de baas in de kennel gaat worden. Blijkbaar is dat iets waar lokale politici erg nerveus van worden, want het dondert al enkele weken bij ons in de buurt. De een na de ander stapt uit de fractie en wil een eigen kennel beginnen. Zo ook in Montferland waar twee kleine baasjes niet tevreden zijn over de grote baas. Als reden geven zij op dat zij het van groot belang achten dat een vereniging een democratisch bestuur heeft. Iets wat tussen mij en mijn vrienden een vanzelfsprekendheid is. Beide heren geven er dus blijk van dat Lokaal Belang Montferland het niet zo nauw neemt met de democratie.

De partij daarentegen zegt juist blijk te geven van democratisch handelen door mensen uit Didam binnen de partij te willen hebben omdat Didam ook bij de gemeente Montferland hoort. Dit democratisch handelen heeft ertoe geleid dat beide heren op een moeilijk verkiesbare plaats zijn terechtgekomen met als waarschijnlijk gevolg, dat zij straks geen baasje meer kunnen spelen. Dus gooien zij ook de handdoek in de ring en gaan aan de slag om een eigen kennel op te richten waar zij wel de baas kunnen spelen. Volgens mijn baas, die overigens niets met politiek heeft, zouden alle politieke partijen het algemeen gemeenschappelijk belang voor ogen moeten hebben. Partijbelang komt pas op de laatste plaats en het eigenbelang is al helemaal uit den boze. Ik weet niet of onze gemeenschap er belang bij heeft als er straks zoveel baasjes rondlopen die allemaal iets te vertellen willen hebben. Wanneer ik naar enkele van mijn vrienden kijk, die inmiddels ook al twee baasjes hebben, zie ik hen er niet gelukkiger op worden.

In mijn wereld lossen wij dat gelukkig anders op. Als ik of mijn vrienden het een keer ergens niet mee eens zijn, dan grommen wij een keer of bijten een beetje van ons af. Iedereen weet dan weer zijn plaats. Aansluitend nemen wij een kluif en gaan lekker in de mand liggen.